Precies een jaar geleden... ( 25 januari )

Vandaag is het precies een jaar gelden dat ik een zwangerschapstest heb gedaan,ik weet het nog als de dag van gisteren.
Gisteren was ik jarig en ben inmiddels alweer 27 jaartjes geworden.
Vorig jaar 1 dag na mijn verjaardag ( 25 januari deed ik de test )

Hier een terugblik van die ene onvergetelijke dag.

25-01-2008

Wattttt,zal het nu echt zover zijn???Worden we papa en mama???
Ging er continue door mijn hoofd.
Zal het er na 8 maanden dan nu echt van gaan komen?
Jeetje wat een vragen allemaal,en hoe kan dat nou na z,n drukke decembermaand waarin we zo weinig tijd voor elkaar hadden.Waarin Niels alleen maar tijd heeft voor het bakken van pepernoten en kerstkransen en niet te vergeten de heerlijke oliebollen en appelbeignets.
Zullen we nu dan echt zwanger zijn???
Na 15 Januari bleef mijn menstruatie weg,vreemd dacht ik na die 8 maanden heb ik altijd een regelmatige cyclus gehad. ( De datum dat ik gestopt ben weet ik nog goed als de dag van gisteren dat was 28 mei 2007.)
Maar nu nu bleef het echt weg, 2 dagen 4 dagen 6 dagen 8 dagen nog steeds niets.
Na de tiende dag had ik zo iets van nu ga ik toch maar eens testen.
Jeetje wat is het moeilijk om steeds maar te hopen dat je menstruatie wegblijft.
Continue naar de wc gaan om te kijken of het zover was,dan was het van,oooh gelukkig nog niets.
Maar na de tiende dag was het voor mij zover,ik ga nu eindelijk een zwangerschapstest doen.
De dag weet ik nog goed,de dag na mijn verjaardag 25 Januari 2008,ik was 24 Januari 26 jaar geworden.
Ik dacht nog wat een mooie leeftijd om zwanger te zijn.
Dus ik de test gedaan,ennnnnnnn binnen enkele seconden al verschenen er 2 strepen.
Ik ben zwanger,jeetje wat een geweldig gevoel,wetende dat er van binnen in mijn buik dus van alles aan het gebeuren is.Fantastiche wat was ik blij.
Tijd om de dokter te bellen om een afspraak te maken.
Er staat een afspraak gepland op 6 februari om 14.30 uur.
Er zal een binnenwaardse echo plaatsvinden en het vruchtje zal zichtbaar zijn.
Jeetje wat spannend.
De dokters assistente vroeg me om m,n laatste menstruatie en die was rond midden December 15,16,of 17 de.
Je kan al een beetje uitrekenen hoelang je dan al zwanger bent.De dokters assistente denkt dat we ongeveer op de 5 en halve week zitten.
Dus als we dan die binnenwaardse echo hebben zitten we ongeveer op de zevende week.Al hoeft dit natuurlijk niet zo te zijn.Misschien wel korter of langer.
Maar na 6 Februari weten we meer,dan weten we hoever het vruchtje al is.
Jeetje wat spannend allemaal.Kan niet wachten.
Niels was ook helemaal in de wolken het eerste wat hij deed was een Wehkampboek pakken om alvast naar babykamers te kijken,zo lief.
Toen ik net de dokter gebeld had heb ik gelijk m,n lieve vriendinnetje Marieke gebeld.Ze reageerde echt zo lief,en ze was er ook stil van en moest ook effe wennen aan het idee.Maar ze vond het geweldig.
Daarna belde toevallig mijn zus Jessika en ik kon echt m,n mond niet houden,had het haar liever niet door de telefoon willen vertellen maar persoonlijk,maar ik moest het kwijt.Ook mijn zus was dol en dolblij.Ze vond het geweldig.
Ze heeft het haar vriend Leon verteld en die vond het ook helemaal geweldig.
Heel de dag 25 Januari zat ik in een waas.Echt van jeetje ik word moeder,wat geweldig.
Deze avond vierde mijn moeder d,r verjaardag,dus ik dacht dit is een fantastiche verjaardagcadeau.
Ik had de test ingepakt en het aan m,n moeder gegeven,ook zij was dol en dolblij.
Nu paps nog,pa was nog aan het werk en kwam even later thuis.Weer had ik de test ingepakt en ook deze aan papa gegeven.
Eerst snapte hij niet wat het inhield en na enig uitleg kwamen de tranen in z,n ogen.Ik word opa.
Het moeilijkste is vooral dat ik m,n mond voorlopig dicht moet houden en dat is zooo moeilijk.
S,avonds kwamen mijn schoonouders ook op ma,s verjaardag en ook voor hun had ik de test ingepakt.Ook zij waren dol en dolblij.
De dag erna vierde ik m,n verjaardag 26 Januari.
Was erg moeilijk om je gedachte bij al die mensen te houden en net alsof doen dat er niets aan de hand is.Jeetje wat moeilijk.
Ik vond dat Niels het aan z,n broertje Patrick moest vertellen en die was ook dolblij met dit fantastische nieuws.En ik heb het daarna aan zijn vriendin Monique verteld,was dolblij voor ons.
Op dit moment zijn er dus wel een aantal naaste familieleden op de hoogte van dit grote nieuws.Ben blij dat ze allemaal zo lief en enthousiast gereageerd hebben.
Nu maar wachten op de spannende echo op 6 Februari.
Klachten heb ik bijvoorbeeld nog niet,ben niet misselijk voel me goed,soms wel wat moe.Maar voel me echt fantastisch.

Een dag om nooit te vergeten,

Liefs Danielle